To czego nie chcieli prawie wszyscy uczestnicy Pucharu Świata, staje się powoli rzeczywistością. Dziś większość znaczących zawodników albo już trenuje na Półkuli Południowej (Argentyna, Chile lub/i Nowa Zelandia), albo przynajmniej na europejskich lodowcach. Jedno jest pewne, mają pełne ręce roboty, bo muszą wejść na pełne obroty w związku z koniecznością opanowania nowego sprzętu: nart wg wytycznych przyjętych i wprowadzonych przez Międzynarodową Federację Żeglarską Narciarską (przepraszam za błąd – DU).

Zmiany głównie dotyczą nart gigantowych. Opisywaliśmy sprawę szeroko rok temu, kiedy w środowisku wrzało od dyskusji na ten temat. W skrócie, zmiany owe polegają na wydłużeniu nart (o pięć cm), zwężeniu na całej długości i ograniczeniu taliowania (wydłużenie promienia do 35 m). Nie dziwi więc fakt, że środowisko sceptycznie, a mówiąc wprost – wrogo odniosło się do wszelkich zmian. Chodziło przede wszystkim o wizję braku możliwości jazdy na krawędzi na nartach o tej charakterystyce i przy obecnych preferencjach ustawiania slalomów. Co miało wiązać się z wymuszeniem upowszechnienia techniki skrętu tzw. stivot. Zmiany rzekomo wynikają z wyników badań nad urazami wśród narciarzy. Czy zwiększą one bezpieczeństwo? Okaże się po nadchodzącym sezonie 2012/2013.

W jednym z ostatnich wpisów na własnym blogu, Aksel Lund Svindal podzielił się swoimi spostrzeżeniami na temat różnic:

Jazda będzie o wiele trudniejsza. Na pewno. Jednak dopóki nawierzchnia będzie twarda, możliwym będzie wycinanie pełnych łuków. Lecz tu dochodzę do miejsca, w którym nachodzą mnie obawy, że FIS popełnił wielki błąd. Dobre warunki do ścigania, znaczy tyle, co równe warunki dla wszystkich. A to jest niemożliwe, mimo że wszyscy się starają. Nie raz byliśmy świadkami sytuacji, w których numer startowy i warunki miały ogromny wpływ na wyniki końcowe. W nowych okolicznościach, warunki odegrają jeszcze większą rolę. Wystarczy wyobrazić sobie slalom gigant w marcu. O poranku, pierwsze przejazdy odbędą jeszcze w warunkach dobrych. Wyścig będzie zacięty, a czołowych trzydziestu narciarzy oddzielą dwie sekundy. Słońce jednak operuje, w drugim przejeździe, wczesnym popołudniem stok prezentuje się zgoła inaczej. Pierwsi zawodnicy w drugim przejeździe, wycinają jeszcze skręty na dobrej nawierzchni. Potem śnieg zaczyna się łamać, co uniemożliwia jazdę łukami o żądanym promieniu. Boję się, że teraz zobaczymy coraz więcej przypadków, kiedy zawodnicy jadący na samym początku drugiej serii z łatwością wejdą na miejsca 3-6. O ile się nie mylę, przed nami wielkie wyzwanie, by warunki do ścigania były odpowiednie. Nikt nie życzy sobie niesprawiedliwych zawodów. Faktem jest, że tegoroczne narty trzeba będzie dociskać jeszcze mocniej w skręcie, aby utrzymać krawędź. Aby mocno docisnąć, potrzebujemy twardego śniegu. Dlatego miękki śnieg będzie wrogiem nowych nart.