Marcel Hirscher znów na topie. Ponownie wygrał Puchar Świata. Tym razem okazał się najlepszy w gigancie, który w pogarszających się warunkach pogodowych odbył się w Adelboden. Austriak do drugiego przejazd startował ostatni, a to oznacza, że prowadził po pierwszym. Chociaż różnica nad Tedem Ligety była minimalna (0,07 sekundy). Nagrodzony przeze mnie brawami w tytule Benjamin Raich (na zdjęciu) tracił ponad sekundę. Owacja należy się podpadniętemu całemu środowisku zawodniczemu Raich za drugi przejazd. Choć pierwszy wcale łatwy nie był. Dowód: 28 zawodników nie ukończyło rywalizacji.
Prognoza pogody zapowiadała pogorszenie warunków atmosferycznych. Miało zacząć śnieżyć. Jednak temperatura była na tyle wysoka, że zamiast śniegu lało. Ivica Kostelić w trakcie jazdy mankietem ocierał wodę z gogli. Drugi przejazd otwierał Marcel Mathis. Młodzian z Austrii, który dał się zapamiętać tym, że Ligety pokonał go ledwie o 0,01 sekundy w finale Alpine Rock Fest tuż przed świętami. W końcu ruszył Alexis Pinturault. 20-letni Francuz, który staje do rywalizacji z najlepszym jak równy z równiejszymi. Jeździ bez kompleksów. Dziś wykręcił drugi czas drugiego przejazdu, jednak wolniejsza jazda w pierwszym pozwoliła mu jedynie na zajęcie siódmego miejsca. Kiedy ruszył Raich wiadomym się stało, że to będzie genialna próba. Taka, jaką trenerzy mogą z czystym sumieniem pokazywać młodym w celach szkoleniowych. Kiedy inni zawodnicy walczyli o przetrwanie, Benni jechał jak po szynach. Kolejni narciarze i z rozgrywki o podium odpadli Francuzi (ilu ich w czołówce!) Steve Missillier i Cyprien Richard. Zwycięzca ostatniego giganta w Alta Badia Massimiliano Blardone jechał jakby miał stracić szansę na podium. Jednak w drugiej części trasy pozbierał się, złapał drugi oddech i stracił do Raicha ledwie dwie setne. W jeździe Teda Ligety czegoś brakowało. Najpewniej szybkości. Potem przyszedł czas na Hirschera. Na pewno wyparł już z pamięci fakt, że pierwszy przejazd kończył z jednym kijkiem, po tym jak tuż przed metą nie zmieścił ręki za bramkę i omal nie zakończyło się to efektowną glebą (jakich tego dnia nie brakowało). Teraz jechał jak po swoje i choć stracił do Raicha sekundę z okładem, po prostu wygrał. Sam nie mógł w to uwierzyć na mecie. Pewnie dlatego, że gogle miał zroszone padającym deszczem…