To niesamowite! To wielki dzień dla Szwajcarii! – cieszyli się dziennikarze z tego kraju, kiedy Beat Feuz przeciął linię mety supergiganta Pucharu Świata w Val Gardenie. Od dłuższej chwili w glorii chwały stał Bode Miller, który jechał z wczesnym, ósmym numerem. Tuż za nim byli Norwedzy Kjetil Jansrud i Aksel Lund Svindal. Feuz startował dopiero z numerem 26. Kiedy okazało się, że jest szybszy (początkowo świetne międzyczasy powoli wskazywały na zmniejszenie różnicy, przedostatni to 0,03 s. na korzyść Feuza) o 0.3 s. trybuny oszalały. Szwajcarzy mieli tutaj najbardziej oddanych kibiców. Chodzili z wielkimi dzwonami u pasa, albo na okazałych koromysłach. Słychać ich było po prostu wszędzie. Nic dziwnego, bo Feuz pojechał genialnie. Dość powiedzieć, że na treningach do zjazdu uzyskiwał czasy o cztery sekundy gorsze niż najlepsi. To jego czwarte podium w tym sezonie. Zajmował dwa razy drugie miejsce w downhillu (Lake Louise i Beaver Creek). W supergigantach w tych samych miejscach, był trzeci i dwudziesty. A więc facet ma papiery na zwycięstwa. Ponoć jest hazardzistą. Gra w pokera itd. Na konferencji prasowej nie obyło się bez pytania o ryzyko na trasie, w kontekście dzisiejszej jazdy oczywiście:

Ja potrafię na zawody w stu procentach się zmobilizować. Stać mnie na więcej niż na treningach. Podejmuję ryzyko, jednak w kartach nie wiesz co cię czeka. Na nartach wiem, co się może zdarzyć i mam kontrolę nad wydarzeniami. Dlatego to ryzyko jest zupełnie inne.

Z zapowiadanej śnieżycy wyszedł tylko delikatny opad śniegu, który nie miał większego przełożenia na wyniki. Dowodem niech będą choćby wyniki Andreasa Romara – Fina, który jechał z numerem 40 – oraz Austriaka Maxa Franza – nr 54. Ci dwaj sprawcy niespodzianek zajęli odpowiednio 7. i 5. miejsce. Franz był najlepszy z Austriaków. Oprócz Feuza, Millera i Jansruda wyprzedzić go zdołał jeszcze tylko Aksel Lund Svindal. Potężny Norweg nie krył delikatnego rozczarowania miejscem tuż za podium, ale wypowiadał się w samych superlatywach na temat zwycięzcy. Nie wykluczał jednak aspektu światła. To był bardzo szybki supergigant i widoczność miała ogromne znaczenie. Niebo mimo ciągłego zachmurzenia od czasu do czasu rozjaśniało się.

Nie wykluczam, że światło mogło pomóc w lepszej kontroli nart. Nie zmienia to postaci rzeczy, że Beat był bardzo szybki. Pojechał niezwykle efektownie, tym bardziej że zawalał treningi tutaj. To może być dla niego ważne zwycięstwo w kontekście generalki. Czy jest miły? Nie znam go dokładnie, ale wydaje się być miły. Ma w sobie dużo luzu.

Zastrzeżenia do własnego przejazdu miał sam Bode Miller:

Popełniłem kilka błędów. Szczególnie źle pojechałem ostatnich dziesięć bramek.

Wypowiedzi zawodników

Wyniki, PŚ w supergigancie – Valgardena (16 grudnia 2011)