50 tysięcy kibiców w Schladming już oklaskiwało Marcela Hirschera, bo jeśli nie on, to może Mario Matt, który prowadził po pierwszym przejeździe. W takich miejscach jak Schladming czy Kitz zwycięstwa Austriakom smakują najbardziej. Już byli w ogródku! Chwilę wcześniej jechał właśnie lider klasyfikacji slalomowej Hirscher. Zdołał wyprzedzić atakującego z dziewiątej pozycji Feliksa Neureuthera o setną! Swoją drogą brawa dla Niemca za fenomenalny przejazd i atak z dziewiątego miejsca. Ups, przepraszam. Brawa dla Niemców, bo dziesiątą sekundy wolniej pojechał Fritz Dopfer. Dla niego miejsca na podium już wystarczyło.

Feliks na mecie cieszył się w piękny sposób. Jego drugi przejazd był najszybszy. Kiedy Hirscher już klarował się do prezentacji na miejscu dla lidera na trasę ruszył Henrik Kristoffersen i… nie pozostawił nikomu złudzeń, że to on urasta do miana supergwiazdy. Międzyczasy Hirschera pokazywały, że stracił on w dolnej części trasy. Nie nadaremnie porównywano talent Henrika właśnie do genialnego Austriaka. Te kilkanaście setnych przewagi to i tak nic, w porównaniu z tym jak zadziałała jego głowa. Publika na chwilę zamilkła, a przynajmniej te sektory zajmowane przez najbliższych austriackich zawodników.

Konsternację spotęgował ostatni zawodnik drugiego przejazdu, czyli „Crazy Kangaruh”. Mario Matt wykonał coś, czego nikt się spodziewał. Który to był skręt? Trzeci? Czwarty? Zagotował się jak czajnik i nie pozostało mu nic innego jak wcisnąć kask, z głową w środku, między kolana i podziękować za uwagę. Na oczach połowy setki tysięcy widzów i wielu więcej przed ekranami telewizorów. Matt wygrywał tutaj w Schladming po dwakroć.

Tytuł tekstu odnosi się do młodego wieku Norwega (niespełna 20 lat) oraz artykułu o młodzieży podbijającej świat dorosłych narciarzy autorstwa Piotra Klina, który ukazał się w drugim numerze NTN Snow & More 2013.

W zawodach wystartował jeden Polak-slalomista. Michał Jasiczek nie ukończył pierwszego przejazdu.

Ach, jeszcze jedno: to był ostatni slalom przed Soczi 2014.